e-Wczasy

Pomorze w dziejach Polski

20 July 2012r.

Pomorze w dziejach Polski - KRÓLEWSKIE STAROSTWO, "(...) mieszkańcy Prus poddali się majestatowi królów polskich. I dziś to jest zarówno dla nich z wielkim pożytkiem, że nimi rządzi król polski, jak i dla Polaków, że mają taką prowincję." Andrzej Frycz-Modrzewski O poprawie Rzeczypospolitej. Po zakończeniu wojny trzynastoletniej odzyskane tereny otrzymały nazwę Prus Królewskich w odróżnieniu od ziem pozostających jeszcze pod rządami Krzyżaków, zwanych Prusami Zakonnymi. Mimo granic mieszkańcy obu części byłego państwa uważali, że istnieją między nimi silne związki i że stanowią jeden kraj2. Z biegiem czasu ta świadomość uległa osłabieniu, ale często nawet w XVII w. pojawiały się głosy, że obie części powinny stanowić jedną prowincję. Odzyskane terytorium podzielono wedle polskiego zwyczaju na trzy województwa: pomorskie, chełmińskie i malborskie, a w ramach tychże powstały mniejsze okręgi administracyjne nazywane powiatami. Jednym z ośmiu powiatów województwa pomorskiego był powiat pucki, obejmujący dawną ziemię pucką nazywaną przez Krzyżaków urzędem rybickim puckim. Terytorium to miało następujące granice w XVI w.: zachodnia — będąca równocześnie zachodnią granicą Prus Królewskich — biegła od morza do Jeziora Żarnowieckiego wzdłuż rzeki Piaśnicy, następnie odchylała się w kierunku zachodnim w ten sposób, że wsie Brzyn i Prusiewo należały do powiatu puckiego, dalszy odcinek od wsi Prusiewa aż do wsi Kniewa stanowił linię prawie prostą, stąd wyginała się ona na zachód pozostawiając w obrębie powiatu wsie Żelewo i Strzebielino, około 5 km od tej wsi kapryśnie skręcała na południe. Do powiatu mirachowskiego należały wsie Barłomino i Milwino, a do puckiego Wyszecino, Częstkowo i Glazica. Na polach wsi Szemud stykały się granice trzech powiatów: puckiego, ' Pojęcie "kraju" wprowadził i omówił jego zakres Karol Górski w opracowaniu: Problematyka dziejowa Prus Królewskich (3454—1772) "Zapiski historyczne", t. 28, z. 2, 1965, passim. mirachowskiego i gdańskiego. Od tego punktu granica wyginała się w kierunku północno-wschodnim w ten sposób, że wsie Bieszkowice, Łążyce i Grabówek należały do powiatu puckiego. Granicę wschodnią stanowiły wody Zatoki Puckiej aż do cypla Półwyspu Helskiego. Od 1526 r., kiedy król Zygmunt Stary nadał część tego półwyspu z miastem Hel Radzie Miasta Gdańska, przebiegała ona przez grunty wsi Jastarnia. Północną granicę stanowiło morze.

wczasy, wypoczynek, pomorze, historia