e-Wczasy

Chojna - Platan Olbrzym

03 September 2013r.

Chojna - platan olbrzym Chojna położona jest nad rzeką Rurzycą w obniżeniu, wokół którego od południa czytelny jest łuk moren czołowych ze Wzgórzami Krzymowskimi o wysokości 168 m n.p.m. Wokół średniowiecznych murów miasta położone były tereny podmokłe, grząskie, co sprzyjało jego obronności. Największą atrakcją przyrodniczą miasta jest rosnący nad rzeką platan „Olbrzym" . Jest to najstarszy w Polsce okaz platana klonolistnego, jego wiek szacuje się na ponad 270 lat. Wysokość drzewa wynosi 33 m, pierścienica 302 cm. W średniowieczu teren w pobliżu obecnej Chojny należał do kasztelanii cedyńskiej. Prawa miejskie (magdeburskie) Chojna otrzymała przed 1244 rokiem od księcia Barnima I. W drugiej połowie XIII wieku (1270 rok) Chojna weszła w skład państwa brandenburskiego i w tym czasie stała się głównym ośrodkiem Nowej Marchii. Przejściowo w latach 1402-1454 Chojna wraz z Nową Marchią należała do zakonu krzyżackiego. Do chwili obecnej zachowały się na dużym odcinku mury miejskie wzniesione w XIII-XIV wieku z dwiema bramami Świecką (147) i Barnkowską, kościół farny z XIV wieku, kościół i klasztor augustiański z XIII-XIV wieku, ruiny późnogotyckiej kaplicy św. Gertrudy, późno-gotycki ratusz z XIV-XV wieku. Miejscowości Banie, Strzeszów, Swobnica i Trzcińsko--Zdrój położone są w obrębie charakterystycznego wydłużonego obniżenia zwanego rynną jezior bańskich. Rynna ta jest efektem erozji w podłożu strumienia lodowego sprzed około 15 tysięcy lat. Postój lądolodu na linii tych moren trwał około 400 lat. Mętno - punkt widokowy Malownicze położenie wsi na stoku stromej wysoczyzny morenowej w samym sercu Cedyńskiego Parku Krajobrazowego jest największym walorem tej miejscowości. Wał morenowy w Mętnie jest fragmentem obszernej strefy krawędziowej fazy chojeńskiej ostatniego zlodowacenia. Wznosi się na wysokość około 60 metrów i ciągnie się dalej na pół-nocny-zachód, łącząc się z wałem Wzgórz Krzymowskich. Na wierzchołku wzgórza, przy drodze z Chojny w kierunku Cedyni, znajduje się punkt widokowy, z którego rozpościera się wspaniała panorama na równinę morenową z wieloma zachowanymi formami polodowcowymi i jeziorami. Godnym uwagi jest kościół romański z ciosów granitowych w Mętnie. Moryń Moryń położony jest na linii moren czołowych fazy pomorskiej ostatniego zlodowacenia u wylotu rynny podlo-dowcowej nad Jeziorem Morzycko. Lustro wód jeziora znajduje się 52 m n.p.m., głębokość wynosi około 60 m (jedno z najgłębszych na Pomorzu); misa jeziorna - jej dolna część - jest więc kryptodepresją około 8 m p.p.m. We wczesnym średniowieczu znajdowała się tu osada i być może gród wchodzące w skład kasztelanii cedyńskiej. W XIV wieku margrabiowie magdeburscy w miejscu domniemanego grodu zbudowali zamek, który już w 1399 roku został zburzony. Zamek obecnie jest w ruinie i znajduje się na półwyspie, na północ od miasta. Moryń w źródłach z 1263-1265 roku występuje jako wieś kościelna, jednak przed rokiem 1306 otrzymał prawa miejskie. W ciągu XIII wieku został on włączony do Nowej Marchii. W 1433 roku miasto zostało zburzone przez husy-tów i na długo stało się wsią będącą własnością rycerską. W latach 1402-1454 wraz z całą Nową Marchią należał do zakonu krzyżackiego. Pomimo że los nie obchodził się z Moryniem zbyt łaskawie i nie szczędził zniszczeń ani podczas XV-wiecznych walk husytów, ani tym bardziej podczas wojny trzydziestoletniej, doskonale zachował się wieniec kamienno-ce-glanych murów obronnych z 28 czatowniami, a także XIV-wieczna świątynia (148) z wieżą z przejazdem.