wczasy, wakacje, urlop
20 July 2012r.
Od powrotu Pucka do Macierzy i ustąpienia załóg wojskowych gdańskich w 1468 r. miasto rozpoczęło okres zabliźniania ran zadanych mu podczas minionej wojny, a mieszkańcy przystąpili do codziennej pracy, której nie przerywały już alarmy o zbliżających się wojskach nieprzyjacielskich. Wiadomości o rozwoju miasta z tego okresu są bardzo szczupłe. Wiemy tylko, że na początku XVI w. rozwija się w Pucku browarnictwo, że wyrabiane tutaj piwo słynęło ze swojej dobroci i dlatego było wysyłane do Gdańska, by następnie płynąć na statkach różnych bander w świat. Rada miejska pucka badała przez specjalnie do tego celu wyznaczonych rzeczoznawców jego jakość i dopiero po sprawdzeniu każdego waru wydawała pozwolenie na jego sprzedaż. Również właściciele szkut przewożący piwo do Gdańska przejawiali zainteresowanie wyrobami mielcarzy (słodowników) puckich. Ta gałąź wytwórczości rozwijała się i przez następne wieki przynosząc duże dochody tak miastu, jak i piwowarom.
20 July 2012r.
W dniu 29 czerwca 1545 r. urzędnicy królewscy ukończyli przejmowanie zamku puckiego, a tym samym władzy nad miastem i starostwem, od urzędników gdańskich. Nie wiedzieli ani mieszczanie, ani chłopi okolicznych wiosek, ani szlachta, że zbliżają się lata największego rozkwitu miasta i że za kilkanaście lat Puck stanie się portem wojennym Rzeczypospolitej, a na miasto, port i ten skrawek wybrzeża o długości siedmiu mil skierowane będą oczy nie tylko króla Zygmunta Augusta, gdyż wszystkie poczynania tutaj przedsiębrane będą pilnie śledzone przez szpiegów lub informatorów króla duńskiego i szwedzkiego.
20 July 2012r.
Kaprowie króla Zygmunta Augusta byli to żeglarze, właściciele statków lub tylko kapitanowie, którzy pływali pod banderą królewską trzymając straż na morzu. Zadaniem ich było zatrzymywanie okrętów wiozących materiały wojenne do Narwy. Do ich obowiązków należało także wyposażenie okrętu w działa i inną broń, skompletowanie załogi. Król brał ich tylko w opiekę i zatrzymywał sobie jedną dziesiątą zdobytych łupów. Takie postępowanie było ogólnie przyjętym zwyczajem w różnych państwach, jedynie część zdobyczy należna władcy z tytułu zwierzchności i opieki mogła mieć różną wysokość.
20 July 2012r.
Od lutego 1567 do 7 lipca 1572 r. — daty śmierci króla — port i miasto rozbrzmiewało nie spotykanym dotąd gwarem i zgiełkiem, gdyż zaludniły się jego ulice tłumem różnojęzycznych marynarzy i żołnierzy. Tu naprawiano przybyłe statki nadwerężone przez sztormy i potyczki, uzupełniano ożaglowanie, ładowano prowiant, w tym znakomite piwo, tu przede wszystkim na zamku odbywały się podobnie jak poprzednio przed sądem miejskim — rozprawy, z tą tylko różnicą, że sędzią był sam Kostka. Listy przepowiednie, to znaczy dokumenty dla kapitanów, on też wydawał oraz zaprzysięgał.
02 August 2012r.
Puszkarzami w Pucku byli od 1656 r.: Jan Moikieta, Mateusz Lejtmant, Jan Palotka, Marcin Brender, Jan Blom, Jan Kiecki, Jakub Alman, Szymon Grzanka, Jan Kruza, Jan Zyn-dram, Bernard Beka, Bartłomiej Baikens24. Część z nich pochodziła na pewno z samego Pucka, część z powiatu. Obowiązek swój podczas walk o Puck spełnili dobrze. Można też przypuszczać, że część z nich wyruszyła także na wyprawę wiedeńską, w której artyleria polska zdobyła zasłużoną sławę. Interesujący jest opis zamku z tegoż 1678 r. Dziś o jego istnieniu świadczą tylko zachowane piwnice pod jedną
25 July 2013r.
Zatoka Pucka stanowi zachodnią część Zatoki Gdańskiej, sięgającej od Rozewia po Brusterort w Samlandji, która obejmuje 4.778 km®. Jest to najgłębsza część południowego Bałtyku, gdzie między Hel
25 July 2013r.
NAD WIELKIM MORZEM Z Pucka koleją do Krokowa, skąd przez Żarnowiec (p. str. 127) a w dalszym ciągu przez łąki i torfowiska podą- Słup graniczny przy ujściu Piaśnicy Fot. Zdzisław Marcinkowski Ze zb. Min. Robót Publ. żamy ku morzu (10 km. z Krokowa). Po lewej stronie mamy od Żarnowca Piaśnicę, której zachodnie ramię tworzy obecnie granicę polsko niemiecką. Droga wiedzie od kościoła w Żarnowcu początkowo 1 km. w stronę niemieckiej granicy, pięknym gościńcem, ocienionym aleją starych drzew, który z Żarnowca schodzi w dół na łąki nad jeziorem.